(7) JULY မေမ့ႏိုင္။

7July Photos Thaton Hall by ABFSU

စစ္အစိုးနဲ႔ေက်ာင္းသား

အခ်ိန္ကား ၁၉၆၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၂) ရက္ မနက္ (၈) နာရီ (၂၅) မိနစ္ ….. တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းက ျမန္မာ့အသံကေန ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို ဗမာ့တပ္မေတာ္က တာဝန္ယူေစာင့္ေရွာက္ လိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာလိုက္ပါတယ္။ ဗမာျပည္တျပည္လံုးကသာမက တကမာၻလံုးကပါ စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းလိုက္ၿပီဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိသြားၾကပါတယ္။ 

ယင္းေန႔ မနက္ပိုင္းမွာပဲ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ဖြဲ႕စည္းလိုက္ၿပီ’ ျဖစ္ေၾကာင္းသတင္းကိုပါ ျမန္မာ့အသံက ဆက္လက္ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။

တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေရး အတြက္ မိမိတို႔ ယံုၾကည္  ကိုင္စြဲရာ ႏိုင္ငံေရးဝါဒ လမ္းစဥ္ ေပၚလစီေတြအတိုင္း ႏိုင္ငံေရးပါတီအဖြဲ႕စည္းအသီးသီးက အားထုတ္ၾကိဳးပမ္း လုပ္ေဆာင္ေနၾကခ်ိန္၊ စစ္မွန္ တဲ့ျပည္ေထာင္စုႀကီး  ျဖစ္တည္ေပၚထြန္းလာႏိုင္ေရးအတြက္ လူမ်ဳိးေပါင္းစံု ျပည္နယ္ေပါင္းစံု တို႔ကလည္း ဖက္ဒရယ္မူကို ေၾကြးေၾကာ္တင္ျပရင္း ၾကိးပမ္းအားထုတ္ လွႈပ္ရွားေနၾကခ်ိန္မွာပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ဦးေဆာင္တဲ့ စစ္တပ္ႀကီးကေန ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္ႀကီးရဲ႕ အဆံုးသတ္ ကန္႔လန္ကာကို လက္နက္ကိုင္နည္းနဲ႔ ဆြဲခ်ဖံုးအုပ္ နိဂံုးခ်ဳပ္ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။

တနည္းဆိုေသာ္ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြအားလံုး၊ ျပည္သူ႕ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြအားလံုးနဲ႔ မိမိတို႔ရဲ႕တရားသျဖင့္ အခြင့္အေရးေတြအတြက္ လွႈပ္ရွားရုန္းကန္ ၾကိးပမ္းေဖာ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ လူမ်ဳိးစု အင္အားစုေတြအားလံုးကို ဖယ္ရွားဖ်က္ေက်ာ္လိုက္ၿပီး၊ စစ္တပ္အင္အားစုႀကီးက ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို ဝင္ေရာက္သိမ္းပိုက္ရယူလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒႀကီးကို အသက္နဲ႔ရင္းၿပီး ကာကြယ္ေစာင့္ထိန္းလိုက္နာပါ့မယ္လို႔ လူသိရွင္ၾကားကတိေပးထားခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဦးေဆာင္တဲ့ စစ္တပ္ဟာ အေျခခံဥပေဒႀကီးကိုလည္း အၿပီးအပိုင္ ေဘးဖယ္ပစ္လိုက္ေတာ့တယ္။

အဲဒီလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း ဦးေဆာင္တဲ့ တပ္မေတာ္ကေန အာဏာသိမ္းယူလိုက္ၿပီး ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဆိုတာကို ဖြဲ႔စည္း၊ အစိုးရအဖြဲ႕ဆိုတာကို တိတိလင္းလင္း ေၾကညာလိုက္တာနဲ႔တျပိင္နက္၊ အဲဒီအာဏာသိမ္းမွႈႀကီးကို ေဗြေဆာ္ဦး ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္႔က်င္ရွႈံ႕ခ်လိုက္ၾကတာကေတာ့ ေက်ာင္းသားထုရဲ႕ ‘ဗကသ’ နဲ႔ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဆိုတဲ့ ‘ဗကပ’ တို႔ျဖစ္ပါတယ္။

လူငယ့္တပ္ဦးနဲ႔ မဟာမိတ္အဖြဲ႔ (၁ဝ) ဖြဲ႔၊ ရခိုင္သံဃာတပ္ဦး၊ ရခိုင္ ေသာတုဇနအဖြဲ႕ခ်ဳပ္တို႔ကလည္း ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း တရားဝင္စာထုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္ခရိုင္င္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ (ရကသ)နဲ႔ တကၠသိုလ္တပ္ဦးသစ္ တို႔ကလည္း၊ လက္မခံေၾကာင္း ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။

စစ္အစိုးရဆိုသည္မွာ

ဆန္႔က်င္ ရွႈံ႕ခ်မွႈေတြၾကားကေနပဲ ၁၉၆၂ ခု၊ ဇူလိုင္ (၄) ရက္ေန႔မွာ ‘ျမန္မာဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ’ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ ျပည္ပေရးႏိုင္ငံျခားေရးေပၚလစီမွာ ၾကားေနေရးဝါဒကို က်င့္သံုးလိုက္နာၿပီး၊ ျပည္တြင္းေရးႏိုင္ငံေရးေပၚလစီမွာ ဆိုရွယ္လစ္လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း ခ်ီတက္မယ္လို႔ ေၾကြးေၾကာ္ထားခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစိုးရဟာ အာဏာသိမ္းၿပီးတက္လာခဲ့ရံုမက၊ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရတရပ္သာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ တကယ့္ပကတိရုပ္ပံုအမွန္ကိုေတာ့ ဘာမ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ၿပီးမွ လံုေအာင္ဖံုးႏိုင္ ကာကြယ္ႏိုင္ျခင္းမရွိခဲ့ပါ။

စစ္အစိုးရရဲ႕ ဇာတိရုပ္ကို ပကတိအတိုင္းျမင္ရေစရန္ စြပ္ထားတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုးကို ဆြဲအခြၽတ္ခံလိုက္ရသလိုျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ (၆၂) ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းမွႈအၿပီး ပထမဆံုးအႀကိမ္ ဘီလူးရုပ္ေပၚခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ႀကီးကေတာ့.....

(၇)ဇူလိုင္အေရးအခင္းၾကီး(သို႔)စစ္အစိုးရရဲ႕ ေက်ာင္းသားသတ္ပြဲၾကီး ပါပဲ။

၁၉၆၂ ဇူလိုင္လထဲမွာ ကမာၻေအးကုန္းေျမမွာ ကမာၻ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညီလာခံႀကီးကို က်င္းပျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရလိုလားသူမ်ား အႏုျမဴလက္နက္ဖ်က္သိမ္းေရး၊ ကမာၻ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ထိန္္းသိမ္းကာကြယ္ေရး၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးစတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအသံေတြ ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီညီလာခံႀကီးအၿပီး ဇူလိုင္လ(၃) ရက္ေန႔မွာေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ (တကသ) အေဆာက္အဦးႀကီးအတြင္းေက်ာင္းသားထုရဲ႔ ဆႏၵျပပြဲတရပ္ ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ 

ရန္ကုန္ခရိုင္ တန္းျမွင့္ေက်ာင္းထြက္ စာေမးပြဲဖ်က္သိမ္းမွႈကို ကန္႔ကြက္တဲ့ ေက်ာင္းသားထုရဲ႕ ဆႏၵျပပြဲျဖစ္ပါတယ္။

သမိုင္းအစဥ္လာ ႀကီးမားလွတဲ့ ခြပ္ေဒါင္းအလံေတာ္ေအာက္မွာ ဗကသဥကၠ႒ကိုသက္၊တကသ ဥကၠ႒ ကိုဘေဆြေလးတို႔က ဆႏၵျပပြဲကို ေထာက္ခံေၾကာင္း မိန္႔ခြန္းေတြေခြၽခဲ့ၾကျပီး ေက်ာင္းသားထုက ေအာင္ျမင္စြာက်င္းပခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ “ကေမာက္ကမပညာေရးစနစ္ ဖ်က္သိမ္းပစ္ဖို႔အေၾကာင္း၊

ပညာေရးစနစ္ကိုျပဳျပင္တဲ့အခါ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးလိုအပ္တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ရန္ေတာင္းဆိုေၾကာင္း ဆိုတဲ့ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္သံေတြဟာ စီစီညံေအာင္ ပဲ့တင္သံထပ္ခဲ့ပါတယ္။

တဆက္တည္းမွာ

၁။ အရာရွိဆိုးေတြ (အေရးယူပစ္) အေရးယူပစ္၊

၂။ စာေမးပြဲေအာင္စာရင္းအျမန္ထုတ္ေပး (အျမန္ထုတ္ေပး)၊

၃။ ကေမာက္ကမပညာေရးစနစ္ (ဖ်က္သိမ္းပစ္) ဖ်က္သိမ္းပစ္၊

၄။ ေက်ာင္းသားထုကို (မၿခိမ္းေျခာက္နဲ႔) မခ်ိမ္းေျခာက္နဲ႔၊

၅။ ေက်ာင္းသားထု (ေသြးစည္းၾက) ေသြးစည္းၾက၊

ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႔ တကၠသိုလ္ဝင္းအတြင္းၿငိမ္းခ်မ္းစြာလွည့္လည္ေၾကြးေၾကာ္ၿပီး တကသ အေဆာက္အဦးေရွ႕မွာ ဆႏၵျပပြဲေအာင္ျမင္စြာ ရုပ္သိမ္းခဲ့ၾကတယ္။

စစ္အစိုးရရဲ႕ အာဏာသိမ္းတက္လာမွႈကို စတင္ကန္႔ကြက္ရွဳတ္ခ်ခဲ့တာ ေက်ာင္းသားထုရဲ႕ “ ဗကသ”၊စစ္အစိုးရရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဝဖန္ဆန္႔က်င့္ဆႏၵျပခဲ့တာလည္း ေက်ာင္းသား၊ (၅၈) ခုႏွစ္ ပထမအႀကိမ္ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းတုန္းကလည္း တက္တက္ၾကြၾကြ ေရွ႕တန္းကေန စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမွႈကို ရွႈတ္ခ်ဆန္႔က်င္ခဲ့တာလည္း ေက်ာင္းသားထုရဲ႕” ဗကသ၊”“တကသ”၊ “ရကသ”၊ ေတြ ျဖစ္ခဲ့အတြက္ စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကို အေတာ္ပဲ အခဲမေက် ျဖစ္ေနဟန္ရွိပါတယ္။ 

ထံုးစံအတိုင္း ယုတ္မာျပီ

အိမ္ေစာင့္အစိုးရလက္ထက္တုန္းကတည္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းအစိုးရဟာ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးစီမံခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေက်ာင္းသားထုအေပၚ ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ဖူးလက္စ ရွိေနတအတိုင္း ေက်ာင္းသားလွႈပ္ရွားမွႈ မွန္သမွ်ကို အၿပီးတိုင္ ဇက္သတ္ပစ္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိးစားအားထုတ္ပါေတာ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ထုအေပၚ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ဖို႔ အစီအစဥ္ရွိရွိ ေရးဆြဲထားတဲ့ ‘အေဆာင္စည္းကမ္းသစ္’ ေတြကို ခ်မွတ္ျပ႒ာန္းလိုက္ပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအျဖစ္ အာဏာသိမ္းတက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ခ်မွတ္ျပ႒ာန္းလိုက္တဲ့ ဒီအေဆာင္စည္းကမ္းသစ္ေတြဟာ နယ္ခ်ဲ႕ ကုိလိုနီအစိုးရလက္ထက္ကေတာင္ မရွိခဲ့ဘူး၊ မခ်မွတ္ခဲ့ဖူးတဲ့့ အေဆာင္စည္းကမ္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထုရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ၫိုဳးႏြမ္းေအာင္၊နိမ့္ပါးေအာင္ ႏွိမ့္ခ်ေစာ္ကားလိုက္သလိုျဖစ္တဲ့အျပင္၊ ဘယ္တုန္းကမွ ခ်မွတ္ျခင္းမခံရဘူးတဲ့ ျပင္းထန္တင္းၾကပ္လြန္းလွတဲ့ စည္းကမ္းဥပေဒေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။

အစကမွ စစ္အစိုးရအေပၚ မလိုလားႏိုင္ မႏွစ္သက္ႏိုင္ျဖစ္ေနၾကရတဲ့အထဲ အခုလို စည္းကမ္းခ်က္ေတြ ခ်မွတ္တဲ့အခါ ေက်ာင္းသားထုႀကီးဟာ မခံရပ္ေအာင္ျဖစ္သြားခဲ့ရပါတယ္။ တကၠသိုလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေကာင္စီမွာလည္း ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္ ‘တကသကိုယ္စားလွယ္’ ဖ်က္သိမ္းခံရၿပီး ပါဝင္ခြင့္မရျဖစ္ေနလို႔ မေၾကမခ်မ္းစရာျဖစ္ေနစဲအခ်ိန္မွာ စည္းကမ္းသစ္ေတြထပ္မံ ျပ႒ာန္းလာျခင္းဟာ ေက်ာင္းသားထုကို ေစာ္ကားလာတာနဲ႔မျခား အခံရခက္ေစခဲ့ပါတယ္။

ဇူလိုင္ (၆)ရက္ေန႔ည (၁ဝ)နာရီ ေရႊဘိုေဆာင္ စာဖတ္အသင္း အစည္းအေဝးအၿပီးမွာ တင္းၾကပ္တဲ့ အေဆာင္စည္းကမ္း အသစ္ေတြကို မခံရပ္ႏိုင္သူေတြက ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုႀကပါတယ္။ အျခားအေဆာင္ေတြကလည္း ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုလာႀကတဲ့အတြက္ အေဆာင္အားလံုးရဲ႕ ေအာ္ဟစ္ဆႏၵျပပြဲႀကီးလို ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ 

အဲဒီေနာက္ ပိတ္ထားတဲ့ အေဆာင္တံခါးေတြကို ဖြင့္ေပးဖို႔ အေဆာင္မႉးေတြကို ေျပာဆိုက်တဲ့အခါ အေဆာင္မႉးေတြက ဖြင့္မေပးလို ့ တံခါးကိုရိုက္ခ်ဳိး ဖြင့္ၾကတာေတြ၊ အဲဒီေနာက္ မေက်နပ္သူ ေက်ာင္းသားေတြစုေပါင္းၿပီး တကၠသိုလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ဦးယုခင္ အိမ္ သြားဝိုင္းဆႏၵျပတာ၊ ပါေမကၡခ်ဳပ္ ဦးကာအိမ္ သြားဝိုင္းဆႏၵျပတာေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ 

အဲသည့္အခ်ိန္က ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔အဆင္ေျပတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဘက္ကရပ္တဲ့ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာႀကီးဦးသာလွ ကိုဖယ္ရွားၿပီး ဗိုလ္ေနဝင္း က သူဆရာအရင္းျဖစ္တဲ့ ဦးကာကို ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ခန္႔အပ္ထားခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးကာဟာ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ လက္ထက္တုန္းကလည္း ပညာေရးဝန္ႀကီးအျဖစ္ အမွႈထမ္းခဲ့သလည္းျဖစ္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ဦးယုခင္က ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ မေက်နပ္ခ်က္ေတြ၊ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို တကၠသိုလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေကာင္စီသို႔ တင္ျပေပးမယ္လို႔ ေျဖရွင္း ေျပာဆိုခဲ့တယ္ဆိုပါတယ္။

သတ္ျပီ

ဇူလိုင္ (၇) ရက္ေန႔ ေန႔လည္မွာ “တကသ” က ႀကီးမႉးၿပီး တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထု အစည္းအေဝး ႀကီးကို ေခၚဆိုက်င္းပပါတယ္။ တကသ ဥကၠ႒ ကိုဗေဆြေလး၊ ဗကသ ဥကၠ႒ ကိုသက္ အပါအဝင္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ စကားေျပာၾကပါတယ္။

ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ တက္ေရာက္လာၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားထုဟာ ျဖစ္ေပၚလာေနတဲ့ လတ္တေလာအေျခအေနေတြကို တင္ျပေဆြးေႏြးညိွွႏွႈိင္းၾကၿပီးတဲ့ေနာက္ စစ္အစိုးရက ခ်မွတ္ျပ႒ာန္းလာတဲ့ ‘တရားမမွ်တတဲ့ အေဆာင္စည္းကမ္းမ်ား ဖ်က္သိမ္းေရးေတာင္းဆိုဖို ့’ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကပါတယ္။ 

သမဂၢႀကီးအတြင္း က်င္းပတဲ့ေက်ာင္းသားထု အစည္းအေဝးႀကီးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ အေဆာင္ျပန္သူျပန္ နားသူနားျမိ႕ထဲသြားသူသြား လဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္သူထိုင္ ေအးေအးေဆးေဆး ပံုမွန္အေနအထားအတုိင္းရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ပံုမွန္အေနအထားတိုင္း မရွိခဲ့တာကေတာ့ စစ္အစိုးရဘက္ကပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေက်ာင္းသားထုရဲ႕လွႈပ္ရွားေတာင္းဆိုမွႈကို အျပတ္အသတ္ နင္းေခ်ပစ္ဖို႔၊ ပြဲဦးထြက္ ဒီအေရးကို အေပၚစီးကေန အႏိုင္ယူ အျပတ္ဖိထား ႏိုင္ဖို႔အတြက္ အကြက္ရိုက္ၿပီး ျပင္ဆင္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေရးကို ပီပီျပင္ျပင္ကိုင္တြယ္ႏိုင္ဖို႔ဆိုၿပီး အသံလႊင့္ရံုထဲမွာ အမိန္႔ေပးကြပ္ကဲေရးအဖဲြ႕ကို ေနရာယူ ထားေစခဲ့ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဝင္နဲ႔ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာန တာဝန္ခံ ဗုိလ္မႉးႀကီးေက်ာ္စိုး၊ အဖြဲ႕ဝင္ေတြအျဖစ္ ဗိုလ္မႉးႀကီးလွဟန၊္ ဗိုလ္မႉးႀကီးေစာျမင့္၊ ဗိုလ္မႉးႀကီးဘနီ တို႔လို ေတာ္လွန္ေကာင္စီဝင္ႀကီးေတြအျပင္ ေထာက္လွမ္းေရးအႀကီးအကဲ ဗိုလ္မႉးႀကီးေမာင္လြင္ (ႏွႈတ္ခမ္းေမႊးဦးလြင္) နဲ႔ ရဲမင္းႀကီးဦးဘေအး တို႔ အသင့္ရွိေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီရဲ႕ နံပတ္ႏွစ္ပုဂၢိဳလ္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးလည္း ေရာက္လာလိုက္ ထြက္သြားလိုက္ လွႈပ္ရွားပါဝင္ေနခဲ့တယ္ဆိုပါတယ္။

ညေန (၄) နာရီေလာက္မွာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္နယ္ေျမအတြင္း လံုထိန္းရဲကားေတြ ဝင္လာခဲ့ပါတယ္။ ကမာရြတ္ဂါတ္တဲကလို႔ ယူဆရတဲ့ ရဲမ်ားလည္း ေရာက္ရွိလာၾကတယ္ဆိုပါတယ္။ တကၠသိုလ္နယ္ေျမထဲအထိ ေရာက္ရွိလာၾကတဲ့ရဲေတြက ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို လက္ရဲဇက္ရဲ အတင္းဝင္ဖမ္းပါေတာ့တယ္။ သမဂၢထဲအထိ ဝင္ဖမ္းတာေတြ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္၊၊ အခ်ဳိ႕ကိုဆိုရင္ ရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးတာအထိေတာင္ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တကသ ဥကၠ႒ ကိုဗေဆြေလး၊ ဗကသ ဥကၠ႒ ကိုသက္၊ “ရကသ” အတြင္းေရးမႉး ကိုဉာဏ္ဝင္းတို႔ အဖမ္းခံလိုက္ရၿပီး ကမာရြတ္ဂါတ္တဲသို႔ ေခၚေဆာင္သြားတယ္ဆိုပါတယ္။

အဲဒီလို မတရားသျဖင့္ အတင္းဝင္ဖမ္းဆီးတာ ခံၾကရတာေၾကာင့္ေရာ၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေစာ္ေစာ္ကားကား ဖမ္းဆီးျပဳမူတာေၾကာင့္ပါ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္လာရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကဟာ ‘တို႔ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုဖမ္းေနၿပီ၊ မခံၾကနဲ႔ေဟ့’ ဆိုၿပီး ျပန္လည္စုရံုုး ေအာ္ဟစ္ၾကတယ္ဆိုပါတယ္။ ေအာ္ဟစ္ဆန္႔က်င ္ကန္႔ကြက္ရင္း ရဲေတြကိုလည္း ခဲနဲ႔ျပန္လည္ပစ္ေပါက္ ေမာင္းထုတ္တာ၊ တုန္႔ျပန္တိုက္ခိုက္တာေတြလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အဲဒီလိုေက်ာင္းဝင္းထဲအထိ ေမာက္ေမာက္မာမာ ဝင္ေရာက္ၿပီး မတရားဖမ္းဆီတာကို မခံရပ္ႏိုင္လို႔ တုန္႔ျပန္ရင္ဆိုင္ၾကတာေၾကာင့္ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ပြားခဲ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြက အျပင္းအထန္ ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ရဲေတြ ထြက္ခြာသြားၿပီတဲ့ေနာက္ မၾကာမီ ဝင္ေရာက္လာတာကေတာ့ စစ္ကားေတြျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ 

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းရဲ႕ ကိုယ္ရံေတာ္တပ္၊ အထူးတပ္ရင္းျဖစ္တဲ့ တပ္ရင္း (၄) က စစ္ကားေတြလို႔ဆိုပါတယ္။ တပ္ရင္းမႉး ဒုဗိုလ္မႉးႀကီးလွျမင့္ နဲ႔ နာမည္ေက်ာ္ ဒုဗိုလ္မႉးႀကီးစိန္လြင္တို႔ပါ ေရာက္ရွိလာၾကတယ္။ေက်ာင္းသားထုရဲ႕ ႏွလံုးသားတို႔ ေပ်ာ္စံရာ အဓိပတိလမ္းတေလ်ာက္ က်က္သေရမရွိစြာ စစ္သားေတြကို ေနရာယူေစခဲ့ပါတယ္။ 

အသင့္အေနအထား ျပင္ဆင္ေနရာခ်ေပးထားတဲ့ စစ္သားေတြကို တပ္ဆင္ေပးထားတာကေတာ့ ဗမာျပည္ကာကြယ္ေရးစက္ရံုက ထုတ္လုပ္ေပးထားတဲ့ ေပၚကာစ ဂ်ီသရီး ေသနတ္ေတြပါပဲ။

တကၠသိုလ္ျမက္ခင္းျပင္ေတြေပၚမွာ ဝုိင္းဖြဲ႕ စကားစျမည္ ေျပာေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ၊ သမဂၢကြင္းျပင္ေရွ႕မွာ ေအးေအးလူလူ ထိုင္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ၊ အေဆာင္အသီးသီးရဲ႕ ဝရံတာေရွ႕ထြက္ရပ္ၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီေငးေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ၊ စစ္အစုိးရဆန္႔က်င္ေရး ေၾကြးေၾကာ္သံေတြကို ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ေၾကြးေၾကာ္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြဟာ မိနစ္ပိုင္းအတြင္းမွာ မရွဳ႕မလွ အတံုးအရုန္းနဲ႔ ေသြးဖံုးၾကရေတာ့မယ္ဆိုတာကို မသိၾကပါဘူး။

မ်ားမၾကာမီအခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ ႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီဝင္ ဗိုလ္မႉးႀကီး သန္းစိန္ရဲ႕ကား ဆိုက္ေရာက္လာၿပီး တံခါးဝမွာ ဒုဗိုလ္မႉးႀကီးလွျမင့္၊ ဒုဗိုလ္မႉးႀကီးစိန္လြင္ တို႔နဲ႔ ရပ္ၿပီး စကားေျပာတာ ျမင္လိုက္ၾကရတယ္ဆိုပါတယ္။ (၁ဝ) မိနစ္ေလာက္အၾကာမွာ ဗိုလ္မႉးႀကီသန္းစိန္ ကားျပန္ ထြက္သြားတယ္ဆိုပါတယ္။ ဗိုလ္မႉးႀကီးသန္းစိန္ ျပန္သြားၿပီးမၾကာမီမွာပဲ စစ္ကားေလးတစီး ထပ္မံေရာက္လာၿပီး၊ ကားထဲကေန ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ရွိသူတဦး ဆင္းလာကာ စာတေစာင္ကို ဒုဗိုလ္မႉးႀကီးလွျမင့္ နဲ႔ ဒုဗိုလ္မႉးႀကီး စိန္လြင္ကို ထုတ္ေပးသြားတယ္ဆိုပါတယ္။ 

အဲဒီကားကေလး ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားသြားခ်င္း ေလာက္မွာပဲ၊ ဒုဗိုလ္မႉးႀကီးလွျမင့္ နဲ႔ ဒုဗိုလ္မႉးႀကီးစိန္လြင္ တို႔ေခါင္းခ်င္းဆိုင္လိုက္ၾကၿပီးေနာက္၊ အသင့္ေနရာ ယူထားၿပီးတပ္ကို က်ည္ထိုး ေမာင္းတင္ခိုင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။

တပ္ရင္းမႉးက လက္ကိုဝိုင္းၿပီး သံုးႀကိမ္ေဝွ႔ရမ္းျပလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အသင့္ေနရာယ ူျပင္ဆင္ထားၿပီး စစ္သားမ်ားရဲ႕ လက္ထဲက ေသနတ္မ်ားဟာ တျပိဳင္တည္း မီပြင့္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေအာ္တိုမက္တစ္ ဂ်ီသရီးေမာင္းျပန္ေသနတ္သံေတြနဲ႔အတူ အလဲလဲ အျပိဳျပဳိ ျဖစ္သြားရတဲ့ ေသနတ္ထိမွန္ခံရသူ ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ ေအာ္ဟစ္သံေတြလည္း ပဲ့တင္ညံသြားရပါေတာ့တယ္။

ေသသူေသ၊ ဒဏ္ရာရသူရ ေျပးၾကလႊားၾက တရုန္းရုန္း တဝုန္းဝုန္းနဲ႕ ကမာၻပ်က္သလို ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ကံ့ေကာ္ေဝတဲ့ တကၠသိုလ္ေျမဟာ ေသြးတေစ ေျခာက္လွန္႔ခံလိုက္ရပါေတာ့တယ္။

ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕အစိုးရ လက္ေအာက္တုန္းကေတာင္ ေသနတ္သံမၾကားရဖူးခဲ့တဲ့ တကၠသိုလ္ေျမ၊ ယမ္းနံ႔ယမ္းခိုး မေဝခဲ့ရဖူးတဲ့ ကံ့ေကာ္တန္း၊ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဆိုတဲ့ စစ္အစိုးရ လက္ေအာက္ေရာက္ရေလမွ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ လႊမ္းသြားခဲ့ရပါေတာ့တယ္။

 

အဓိပတိလမ္းမတေလ်ာက္ ေသြးကြက္ေသြးစက္ေတြ စြန္းေပက်စင္ခဲ့ရံုမက၊ တကၠသိုလ္ျမက္ခင္းျပင္အႏွံ႔ ေသြးစက္ ေသြးကြက္ေတြ အိုင္ထြန္းေပက်ံခဲ့ရံုမက၊အေဆာင္ေတြေပၚမွာ၊ အေဆာင္ေတြထဲမွာအထိ ေသြးစက္ေသြးကြက္ေတြ ထပ္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ စစ္အစိုးရရဲ႕ ပစ္မိန္႔နဲ႕ စစ္သားေတြရဲ႕ အတင္း ဒရမန္းၾကမ္း မဲမဲျမင္ရာပစ္ခတ္သံေတြဟာ အေဆာင္ေတြေပၚ အေဆာင္ေတြထဲအထိ အၫွဳိးႀကီးစြာ ၾကေရာက္ ေပါက္ကြဲထိမွန္ခဲ့ပါတယ္။ 

လဲျပိဳက်ဆံုးသြားရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ဒရီးဒရိုင္ျဖစ္ၿပီး ဒဏ္ရာရခဲ့ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတ၊ြ က်ည္ဆံလြတ္ရာ ေရွာင္ရင္းတိမ္းရင္း နီးရာအေဆာင္ထဲ ဝင္ေျပးခဲ့ရသူေတြ၊ အတိအက် ေရတြက္လို႔ မရႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားထုအတြက္ ကမာၻမေၾကစရာ ေသြးစြန္းတဲ့ေန႔၊ ဗမာျပည္ ေက်ာင္းသားထုအေပါင္းအတြက္လည္း ဥဒါန္းမေၾကစရာ ေသြးေၾကြးစာရင္းဖြင့္ခဲ့ရတဲ့၊ နာက်ည္းစရာအေကာင္းဆုံး ေသြးသမိုင္းတင္ခဲ့ရတဲ့ ေန႔၊ မိဘျပည္သူတိုင္းအတြက္လည္း ရင္ဆို႔စရာျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ေန႔တေန႔ရဲ႕ ေန႔စြဲကေတာ့...

 “(၇) ရက္ဇူလိုင္၊ ဇူလိုင္ (၇)ရက္” ပါပဲ။

အေဆာင္နံရံေပၚမွာ ရခဲ့တဲ့ ေသနတ္ထိမွန္ဒဏ္ရာထဲက ထြက္က်စီးယိုလာတဲ့ေသြးနဲ႔ “၇ ရက္ဇူလိုင္ မေမ့ၾကနဲ႔” ဆိုတဲ့စာတမ္းကို ေျမာင္းျမကေက်ာင္းသား ကိုေက်ာ္ဝင္းက ေရးထိုး ေမာ္ကြန္းတင္ သြားခဲ့ပါတယ္။

နံရံေပၚက ေသြးနဲ႔ေရးတဲ့စာကို ဖ်က္လို႔ရေပမယ့္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ညီေနာင္ အေပါင္းတို႔က ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ႏွလံုးေသြးထဲကေန အစဥ္အဆက္ေရးလာၾကတဲ့ ဒီသမိုင္းကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ဖ်က္လို႔မရႏိုင္ပါေၾကာင္း။

ေအးနႏၵာေအာင္(ဂ်ပန္)

က်မ္းကိုး။ ။ သမဂၢစာစဥ္ အတြဲ(၄) အမွတ္(၂)ဇူလိုင္လ ၂၀၀၉
               ဝင္းတင့္ထြန္း (အေမွာင္ၾကားက ဗမာျပည္)
               7July Photos Thaton Hall by ABFSU