 |
သူမသည္
ငိုက္မၽည္းေနေသာ ေရေႁမြတေကာင္မဟုတ္
ေမတၲာေရွ ႔ထား သီလပြားေနေသာ
နဂါးတေကာင္သာႁဖစ္၏ ။
သူမသည္
ေတာင္ပံကၽိဳးေနေသာ
ဆက္ရက္(ဇရက္)တေကာင္မဟုတ္
ႃငိမ္းခၽမ္းေရးေတးသီေႂကြးလၽက္ရွ
ခၽိဳးငွက္တေကာင္သာႁဖစ္၏ ။
သူမသည္
မုဆိုးကြန္တြင္း သက္ဆင္းမိေနေသာ
ယုန္သူငယ္တေကာင္မဟုတ္
စိတ္ႏွင့္ခႏၶာအနားေပးရင္း
အားေမြးေနေသာ
ေကသရာဇာသာႁဖစ္၏ ။
သူမသည္
မီးဇာကုန္လုနီး ဆီမီးတခြက္မဟုတ္
မယြင္းမပၽက္ လင္းလက္ေနေသာ
ႂကယ္တပြင့္သာႁဖစ္၏ ။
သူမ၏ ႏွလံုးခုန္သံသည္
လူထု၏အသက္ရႈသံႁဖစ္၏ ။
သူမ၏ စကားသံသည္
လူထု၏ ဟစ္ေႂကြးသံႁဖစ္၏ ။
သူမ၏ ရွင္သန္ႁခင္းသည္
လူထု၏ေမွ်ာ္လင့္ႁခင္းႁဖစ္၏ ။
သူမ၏ အားသည္
လူထု၏ဓါးႁဖစ္၏ ။
သူမကို ခၽဳပ္ေႏွာင္ႁခင္းသည္
လူထုကို တုပ္ေႏွာင္ႁခင္္္းႁဖစ္၏ ။
သူမကို လုပ္ႄကံႁခင္းသည္
လူထုကို အႁပဳတ္ႏွံႁခင္းႁဖစ္၏ ၊၊
သူမသည္ လူထု၊ လူထုသည္ သူမ
ခြဲမရပါ ၊
လူထုအေရးအတြက္
သူမဘ၀ကိုေပးအပ္ခဲ့
သူမအေရးအတြက္
လူထုဘာႁပန္ေပးသင့္ပါသလဲ ။
သီတာေအာင္(ဂ်ပန္)
မေန႔ကေတာင္ လမ္းျပၾကယ္ျပကၡဒိန္ ယူဖတ္ရင္း မႀကီးသီတာ ရဲ႕ကဗ်ာ ေသခ်ာျပန္ဖတ္ျဖစ္လိုက္ေသးတယ္
ReplyDeleteဖတ္ၿပီး ဟူးးးးးး ကနဲျဖစ္သြားေစတယ္......
လူထုထဲက လူတစ္ေယာက္ပဲမို႔
ကိုယ္ဘာျပန္ေပးႏိုင္ခဲ့လဲ?
ျပန္ေတြးရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ အားမရေလ
ဒီကဗ်ာေလးက ရွင္းရွင္းေလးနဲ႔ အသိေတြ အမ်ားႀကီးေပးတယ္