၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ မဟာသႀကၤန္ေတာင္ ဘယ္လိုၿပီးသြားလဲမသိ၊ က်ေနာ့္ အိမ္မွာေတာ့ လူေပါင္းမ်ားစြာ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ႏွင့္။ အမ်ားစုကေတာ့ အထက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ား၊ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ အသက္အ ရြယ္မ်ားက ၁၅ႏွစ္ မွသည္ အႀကီးဆံုး ၂၂ ႏွစ္၊ အသက္ႀကီး ပါတယ္ဆိုတဲ့ က်ေနာ္ေတာင္ ၃၀ မျပည့္ေသးပါ။ ေမးလိုက္ၾကတဲ့ ေမးခြန္းမ်ား ကလည္း မ်ားမွမ်ား။
“လူ႔ေဘာင္သစ္ ဘာလုပ္ေနလဲ”
“မိုးသီးဇြန္ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ၊ ေတာခိုမယ္ၾကားတယ္၊ အဲဒါဟုတ္လား”
“လူ႔ေဘာင္သစ္က လက္နက္ကိုင္ဖို႔ လူစုေနတဲ့ ပါတီလား”
“က်ေနာ္တို႔ကို ခိုင္းပါ၊ တိုင္းျပည္အတြက္ ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရ၊ အဆင္သင့္ပဲ”
“ဘယ္သူပဲေခါင္းေဆာင္လုပ္လုပ္၊ အဲဒါကအေရးမႀကီးဘူး၊ တိုင္းျပည္ ေကာင္းေအာင္လုပ္ဖို႔ပဲ လိုတယ္”
က်ေနာ့္မွာလည္း ေက်ာင္းသားအရြယ္ေလးမ်ား၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားဟာ မွားယြင္းသြား မွာကိုစိုးရိမ္ပါတယ္။ ပါတီစြဲ၊ ဝါဒ စြဲ၊ လူပုဂၢဳိလ္စြဲမ်ားျဖင့္ တဖက္စြန္းေရာက္သြားမွာကိုလဲ ပူပန္ေနမိပါ တယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္က က်ေနာ္ဟာ ရန္ကင္းၿမိဳ႕နယ္ လူ႔ေဘာင္သစ္မွာ ဥကၠ႒ ဆိုပါေတာ့၊ အလုပ္က က်ဴရွင္ဆရာ၊ ကိုယ္ကိုတိုင္ ေတာ့ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမရွိေသး၊ ဆိုလိုတာက ဘယ္လမ္းစဥ္ ဘယ္မူဝါဒ ဆိုၿပီးျပတ္သားမႈ မရွိေသးတာကို ေျပာတာပါ။ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ကို စက္ဆုပ္ရြံရွာၿပီး စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတာကို လံုးဝ လက္မခံႏွိဳင္သူ တေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ နိဳင္ငံေရး လုပ္စားမည့္လူေတြရဲ႕လက္ေအာက္မွာ အသံုးခ်ခံ၊ အခိုင္းခံအျဖစ္ ေက်ာင္း သား လူငယ္ေလးေတြရဲ႕ဘဝ နစ္မြန္းသြားမွာကို လံုးဝ မလိုလားပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားပါတီျဖစ္တဲ့ လူ႔ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္တစ္ ပါတီဟာ က်ေနာ္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈ ပါပဲ။
သၾကၤန္အၿပီးမွာ ႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ပထမအႀကိမ္ ပါတီညီလာခံလုပ္မယ္တဲ့၊ သိပ္ေကာင္းတဲ့ အစီအစဥ္ပဲ၊ တႏိုင္ငံလံုးက ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ေတြ႔ၾကမယ္ဆိုေတာ့ ဝမ္းသာလိုက္တာ၊ ပါတီတခုရဲ႕အသက္ဟာ ညီလာခံပဲ၊ ပါတီဖြဲ႔စည္း ၿပီး ၆ လသက္တမ္းႏွင့္ ညီလာခံေခၚရဲတဲ့ ဌာနခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေလးစားမိတယ္။ဌာနခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဆိုလို႔ ဒိေခတ္လူငယ္ေတြရဲ႕မ်က္လံုးထဲမွာ အဖိုးႀကီးပံု ေတြ ျမင္ေနအုန္းမယ္။ ဥကၠ႒လုပ္တဲ့ မိုးသီးဇြန္က (၂၇)ႏွစ္၊ ဒုဥကၠ႒ သက္ထြန္းက (၂၇) ႏွစ္၊ န အ ဖ ေခတ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ရဲ႕အရုပ္ကေလးျဖစ္သြားရွာတဲ့ မိုးဟိန္းက (၂၄) ႏွစ္၊ ရဲနိဳင္ ေအာင္ (ကိုဝ) (၂၄)ႏွစ္ (ကိုဝ–မွားေနလွ်င္ျပင္ကြာ )၊ အခု ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္က်ခံေနရတဲ့ ေက်ာ္မင္းယု(ဂ်င္မီ) ဆို (၂၂) ႏွစ္ ေလာက္ရွိတယ္၊ စီမံ/စည္းကမ္းတာ၀န္ယူတဲ့ ယဥ္ေထြးက (၂၃) ႏွစ္၊ ဘ႑ာေရးမွဴးလုပ္တဲ့ တင္ထြန္းလႈိင္ (န အဖ ရဲ႕ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္ကို ထိခိုက္သြားရသူ) ဆို ပီဘိ ကေလးေလး မ်က္ႏွာႏွင့္ (၂၁) ႏွစ္ပဲ ရွိေသး တယ္။ ေဇယ် (ေခၚ) ကုလားမႀကီး (အခုသူလဲ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ခံေနရတယ္) ကလည္း (၂၅)ႏွစ္ ေလာက္ပဲ ရွိေသး တယ္။
“လူ႔ေဘာင္သစ္ ဘာလုပ္ေနလဲ”
“မိုးသီးဇြန္ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ၊ ေတာခိုမယ္ၾကားတယ္၊ အဲဒါဟုတ္လား”
“လူ႔ေဘာင္သစ္က လက္နက္ကိုင္ဖို႔ လူစုေနတဲ့ ပါတီလား”
“က်ေနာ္တို႔ကို ခိုင္းပါ၊ တိုင္းျပည္အတြက္ ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရ၊ အဆင္သင့္ပဲ”
“ဘယ္သူပဲေခါင္းေဆာင္လုပ္လုပ္၊ အဲဒါကအေရးမႀကီးဘူး၊ တိုင္းျပည္ ေကာင္းေအာင္လုပ္ဖို႔ပဲ လိုတယ္”
က်ေနာ့္မွာလည္း ေက်ာင္းသားအရြယ္ေလးမ်ား၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားဟာ မွားယြင္းသြား မွာကိုစိုးရိမ္ပါတယ္။ ပါတီစြဲ၊ ဝါဒ စြဲ၊ လူပုဂၢဳိလ္စြဲမ်ားျဖင့္ တဖက္စြန္းေရာက္သြားမွာကိုလဲ ပူပန္ေနမိပါ တယ္။
အဲ့ဒီအခ်ိန္က က်ေနာ္ဟာ ရန္ကင္းၿမိဳ႕နယ္ လူ႔ေဘာင္သစ္မွာ ဥကၠ႒ ဆိုပါေတာ့၊ အလုပ္က က်ဴရွင္ဆရာ၊ ကိုယ္ကိုတိုင္ ေတာ့ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမရွိေသး၊ ဆိုလိုတာက ဘယ္လမ္းစဥ္ ဘယ္မူဝါဒ ဆိုၿပီးျပတ္သားမႈ မရွိေသးတာကို ေျပာတာပါ။ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ကို စက္ဆုပ္ရြံရွာၿပီး စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတာကို လံုးဝ လက္မခံႏွိဳင္သူ တေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ နိဳင္ငံေရး လုပ္စားမည့္လူေတြရဲ႕လက္ေအာက္မွာ အသံုးခ်ခံ၊ အခိုင္းခံအျဖစ္ ေက်ာင္း သား လူငယ္ေလးေတြရဲ႕ဘဝ နစ္မြန္းသြားမွာကို လံုးဝ မလိုလားပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားပါတီျဖစ္တဲ့ လူ႔ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္တစ္ ပါတီဟာ က်ေနာ္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈ ပါပဲ။
သၾကၤန္အၿပီးမွာ ႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ပထမအႀကိမ္ ပါတီညီလာခံလုပ္မယ္တဲ့၊ သိပ္ေကာင္းတဲ့ အစီအစဥ္ပဲ၊ တႏိုင္ငံလံုးက ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ ေတြ႔ၾကမယ္ဆိုေတာ့ ဝမ္းသာလိုက္တာ၊ ပါတီတခုရဲ႕အသက္ဟာ ညီလာခံပဲ၊ ပါတီဖြဲ႔စည္း ၿပီး ၆ လသက္တမ္းႏွင့္ ညီလာခံေခၚရဲတဲ့ ဌာနခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေလးစားမိတယ္။ဌာနခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြဆိုလို႔ ဒိေခတ္လူငယ္ေတြရဲ႕မ်က္လံုးထဲမွာ အဖိုးႀကီးပံု ေတြ ျမင္ေနအုန္းမယ္။ ဥကၠ႒လုပ္တဲ့ မိုးသီးဇြန္က (၂၇)ႏွစ္၊ ဒုဥကၠ႒ သက္ထြန္းက (၂၇) ႏွစ္၊ န အ ဖ ေခတ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ရဲ႕အရုပ္ကေလးျဖစ္သြားရွာတဲ့ မိုးဟိန္းက (၂၄) ႏွစ္၊ ရဲနိဳင္ ေအာင္ (ကိုဝ) (၂၄)ႏွစ္ (ကိုဝ–မွားေနလွ်င္ျပင္ကြာ )၊ အခု ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္က်ခံေနရတဲ့ ေက်ာ္မင္းယု(ဂ်င္မီ) ဆို (၂၂) ႏွစ္ ေလာက္ရွိတယ္၊ စီမံ/စည္းကမ္းတာ၀န္ယူတဲ့ ယဥ္ေထြးက (၂၃) ႏွစ္၊ ဘ႑ာေရးမွဴးလုပ္တဲ့ တင္ထြန္းလႈိင္ (န အဖ ရဲ႕ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္ကို ထိခိုက္သြားရသူ) ဆို ပီဘိ ကေလးေလး မ်က္ႏွာႏွင့္ (၂၁) ႏွစ္ပဲ ရွိေသး တယ္။ ေဇယ် (ေခၚ) ကုလားမႀကီး (အခုသူလဲ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ခံေနရတယ္) ကလည္း (၂၅)ႏွစ္ ေလာက္ပဲ ရွိေသး တယ္။
ဒီလိုပဲ ရန္ကုန္တိုင္းအတြင္းမွာရွိတဲ့ မဥမၼာ (ဗဟန္း)၊ ဝင္းေမာင္(လႈိင္)၊ ေအာင္ျမတ္စုိး (တာေမြ)၊ ေဖာ္မ်ဳိးႏုိင္ (ပန္းဘဲ တန္း)၊ သက္ေအာင္ (အင္းစိန္)၊ ေက်ာ္သန္း(ကြမ္းျခံကုန္း)၊ စတဲ့ၿမိဳ႕နယ္တာဝန္ခံ ေတြအားလံုးဟာလည္း အသက္ (၂၀) ဝန္းက်င္ေတြ၊ ဆိုလိုတာက အဲဒီအခ်ိန္မွာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ုဳပ္ (N L D) ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒုတိယအင္အား အၾကီး ဆံုးျဖစ္တဲ့ လူ႔ေဘာင္သစ္ ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီဟာ လူငယ္ေတြနဲ႔သာ ဖြဲ႔စည္းထားတာ ဆိုတာကို ဒီေခတ္လူငယ္ေတြ သိ ေစခ်င္တာပါ။
ဧၿပီလ (၂၂) ရက္မွာမနက္အေစာႀကီး ကတည္းက ညီလာခံလုပ္မယ့္ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္က ရန္ကုန္တိုင္းရံုး (က်ေနာ္တို႔ အ ေခၚ ဝါးရံုပင္စခန္း) ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေရာက္ေတာ့ မ်က္ႏွာစိမ္း လူငယ္ေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႔တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္မေနၾကပါဘူး။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ျပံဳးျပၿပီး အျပန္အလွန္မိတ္ဆက္ၾကတယ္။ ၈ နာရီ ထိုးေတာ့ ခန္းမလို ေဆာက္ထားတဲ့ တဲႀကီးထဲဝင္ၿပီး တတိယေျမာက္ အတန္းမွာ ထိုင္လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ အခမ္းအနားစ ေရာ ဆိုပါေတာ့ ၊ နယ္က ၿမိဳ႕နယ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ တေယာက္စီ မိတ္ဆက္ၾကတယ္။ ရင္ထဲမွာစြဲေနတဲ့ စကားေလး ေတြထဲမွာေတာ့ အရင္ဆံုးသတိရတာ မ်ိဳးေမာင္ေမာင္ ေျပာတဲ့စကား၊ လူပံုစံက တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္၊ ကြမ္းႀကိဳက္လြန္းတဲ့ မံုရြာသားပီပီ ပါးစပ္တခုလံုး ကြမ္းေသြးေတြရဲလို႔၊ သူက “က်ေနာ္ မိုးသီးဇြန္ လဲ မသိဘူး၊ မင္းကိုႏုိင္လဲ မသိဘူး၊ က်ေနာ္ သိတာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြပဲ၊ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အနာဂါတ္အတြက္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ ေခတ္အဆက္ဆက္ က တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့တယ္၊ အခုလဲ တိုက္မွာပဲ၊ က်ေနာ့္မွာ ဘယ္သူေခါင္းေဆာင္တယ္ဆိုတာ အဓိကမဟုတ္ဘူး ဘယ္သူပဲ လုပ္လုပ္ ျမန္မာျပည္သူေတြ ေကာင္းစားမယ္ဆိုရင္ ႀကိဳက္တဲ့တာဝန္ေပး၊ ေက်ႁပြန္ေအာင္လုပ္မွာပဲ” တဲ့။
ေနာက္တေယာက္က ေရႊဘိုသား (နာမည္ရင္းမမွတ္မိေတာ့တာ ခြင့္လႊတ္ပါ)၊ သူကလဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈအျပည့္ ႏွင့္ ထလာတယ္။ အညာသားပီပီ ခပ္ညိဳညိဳ အသားအေရႏွင့္ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ကေတာ့ ခပ္ေသးေသး၊ သူက “မိုးသီး ဇြန္ ဘယ္မွာလဲ။ မိုးသီးဇြန္ ကိုေတြ႔ခ်င္လို႔၊ သူနဲ႔သူ႔အဖြဲ႔ ဘာဆက္လုပ္မလဲ သိခ်င္လို႔ ရန္ကုန္ကို မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ဆင္း လာခဲ့ရတာ၊ အခုသူမရွိေတာ့ဘူးဆို၊ သူမရွိလဲ ဆက္လုပ္ၾကပါ၊ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဒီညီလာခံက ေပးတဲ့တာဝန္ကိုယူၿပီး ဆက္လုပ္မွာပဲ၊ ရဲေဘာ္တို႔ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ညႇိႏႈိင္းပါ၊ ေဆြးေႏြးပါ၊ လုပ္ငန္းစဥ္ခ်ပါ၊ က်ေနာ္ အဆင္သင့္ရွိပါတယ္” တဲ့။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ့ေနာက္က ထိုင္ေနတဲ့ မဥမၼာက လွမ္းေျပာတယ္ “အကိုေရ ၊ အညာသားႀကီးလဲ ျပတ္တယ္ေနာ္”။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္က “သူ႔ကို ေရႊဘိုသားဆိုေတာ့ ေအာင္ေဇယ်လို႔ နာမည္ေပးရေအာင္၊ ဥကၠ႒တင္လိုက္ရင္ မေကာင္းဘူးလား ေဟ့၊ ရန္ကုန္က ဥကၠ႒မလုပ္ဘဲ နယ္ကို ဦးစားေပးလိုက္ရင္ ညီညြတ္မႈလဲ အားေကာင္းသြားမယ္”၊ အဲဒီကေန႔ ‘ေအာင္ ေဇယ် ေဟ့’၊ ‘ေအာင္ေဇယ် တဲ့ေနာ္’ ဆိုတဲ့စကားေတြ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ ပ်ံ႕သြားတယ္။ တကယ္လည္း မဲေပးၿပီးေရြးလုိက္ ေတာ့ သူပဲ လူေဘာင္သစ္ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ ဥကၠ႒ျဖစ္သြားတယ္။ ၁၉၈၉ ဇြန္လေနာက္ဆုံးပတ္ လူ႔ေဘာင္သစ္ ဒီမုိက ရက္တစ္ပါတီ ဌာနခ်ဳပ္ (အေနာ္ရထာလမ္း) မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔အတူ အာဏာဖီဆန္ေရး တရားပြဲလုပ္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ “ေမာင္းျပန္ကုိ ေဒါင္းအလံႏွင့္ တုိက္မယ္” ဆုိတဲ့ စကားတခြန္း “တြင္”က်န္ခဲ့တယ္။
ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ဗမာေတြအထဲမွာ ရွည္တယ္ဆုိေလာက္တဲ့ အရပ္နဲ႔ ခပ္ပိန္ပိန္၊ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ မ်က္ႏွာ ေပါက္ရိွတဲ့ ခရမ္းၿမိဳ႕နယ္သား ကုိျမင့္ေဇာ္ (၁၉၉၇ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၅ ရက္ေန႔ ထုိင္းျမန္မာ နယ္စပ္တေနရာမွာ ကြယ္လြန္) ေျပာတယ္၊ သူက “ရန္ကုန္က ဗကသ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ကုိ ႀကိဳက္လို႔၊ ပါတီရဲ႕မူကုိ ႀကိဳက္လုိ႔၊ ဝင္လုပ္ေနတာပါ၊ မုိးသီးဇြန္ ရိွတာ မရိွတာ အဓိက မက်ပါဘူး၊ အဓိကက်တာက က်ေနာ္တုိ႔ အလုပ္ဆက္လုပ္ၾကဖုိ႔ပဲ၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕ လုပ္ႏိုင္စြမ္းကုိ ျပဖုိ႔ပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ စည္းစည္းလုံးလုံးနဲ႔ အားသြန္ခြန္စုိက္ လုပ္ ၾကပါ၊ လုပ္မယ္လုိ႔လည္း ယုံၾကည္ပါတယ္” ဆုိၿပီး ျပန္ထုိင္သြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူလည္း ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ဂ်ဴလုိင္လ ၁၇ ရက္ေန႔ ႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ အထူးအစည္းအေဝးမွာ ပါတီဥကၠ႒ တာဝန္ကုိယူၿပီး ကြယ္လြန္ခ်ိန္အထိ မဆုတ္မနစ္ လုပ္ သြားခဲ့ပါတယ္။
သူၿပီး ေနာက္တေယာက္ ထလာျပန္ပါတယ္။ မေကြးက ကုိသက္ေဇာ္။ သူက ပုိၿပီးျပတ္တယ္ “ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေတြ ဘာလုိ႔ပါတီေထာင္တာလဲ သိသိခ်င္း မေက်နပ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ပါတီဟာ အာဏာယူဖုိ႔ မဟုတ္ဘူး၊ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ဖုိ႔မဟုတ္ဘူး တကယ္လုပ္မယ့္လူေတြ အဖြဲ႔အစည္းေတြကုိ ဝန္းရံေပးဖုိ႔ ကူညီဖုိ႔ဆုိလုိ႔ သိပ္ႀကိဳက္သြားတယ္၊ ေက်နပ္ တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ လာခဲ့တာပဲ၊ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိင္းျပည္အတြက္ တကယ္လုပ္မလား၊ က်ေနာ္ထမ္းတင္မယ္”
ကုိတင္ဦး (သကၤန္းကၽြန္း) က က်ေနာ့ကုိ လွမ္းေျပာတယ္၊ “အစ္ကုိေရ ေျမလတ္သား အာဇာနည္ တေယာက္ေတာ့ ေပၚ လာျပန္ၿပီ” အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္သူလဲေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိေတာ့ဘူး။ သူက အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ “မေကြးမွာ ဗကသ ေခါင္းေဆာင္ ကုိဗဟိန္းက ျမင္းခြာသံ တခ်က္ေပါက္ရင္ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္သြားမယ္္ဆုိတဲ့ သမုိင္းဝင္စကား ေျပာသြား တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကုိ ဗဟိန္းေအာင္လုိ႔ နာမည္ေျပာင္းရင္ ေကာင္းမယ္” ဆုိလုိက္ေတာ့ ဗဟိန္းေအာင္ရယ္လုိ႔ အမည္ တြင္သြားၿပီး ညီလာခံမွာ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ အေရြးခံရပါတယ္။ အခုေတာ့ ႏွစ္ရွည္ ေထာင္ဒဏ္ က်ခံေနရ ဆဲပါ။
ဒါေတြ ေရးျပေနတာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္သြားေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီကေန႔ ျပည္တြင္းမွာ ႏုိင္ငံေရး မုိးေလဝသ အေျခ အေန ေကာင္းစျပဳေနတာ ျမင္ရတဲ့အတြက္ လူငယ္ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ အမ်ားႀကီး ေပၚထြက္ေစခ်င္လုိ႔ပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ ေခတ္တုန္းက “ႏုိင္ငံေရး နာဂစ္မုန္တုိင္း” ေၾကာင့္ အလဲလဲအကြဲကြဲႏွင့္ စုတ္ျပတ္သတ္ေအာင္ ဖိႏွိပ္ခံေနရတာေတာင္ လူငယ္ေတြရဲ႕ အားမာန္နဲ႔ ႏုိင္ငံ့သမုိင္းေၾကာင္း တေနရာမွာ ပါဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ကုိေဇယ်ာေသာ္” အက်ဥ္း သား ဘဝက ျပန္လြတ္လာၿပီးတာနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးလုပ္မယ္၊ “ကုိရသ” ကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဝင္ၿပိဳင္မယ္ဆုိလုိ႔ ဒီစာကုိ ေရးျဖစ္တာပါ။
“ေလးစားပါတယ္ ကုိေဇယ်ာေသာ္ ” ၊ “ ႀကိဳဆုိပါတယ္ ကုိရသ ”၊ သူတုိ႔လုိပဲ အသစ္အသစ္ေသာ လူငယ္ ႏုိင္ငံေရးသမား မ်ားကုိ လွဳိက္လွဲစြာ ႀကိဳဆုိလွ်က္..။
သန္႔စင္ေအာင္ (ရန္ကင္း)
၄-၁၂-၂၀၁၁
ပန္းခ်ီ .. စစ္ၿငိမ္းေအး
source by :ေန႔သစ္
ဧၿပီလ (၂၂) ရက္မွာမနက္အေစာႀကီး ကတည္းက ညီလာခံလုပ္မယ့္ ဗဟန္းၿမိဳ႕နယ္က ရန္ကုန္တိုင္းရံုး (က်ေနာ္တို႔ အ ေခၚ ဝါးရံုပင္စခန္း) ကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ ေရာက္ေတာ့ မ်က္ႏွာစိမ္း လူငယ္ေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႔တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္မေနၾကပါဘူး။ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ျပံဳးျပၿပီး အျပန္အလွန္မိတ္ဆက္ၾကတယ္။ ၈ နာရီ ထိုးေတာ့ ခန္းမလို ေဆာက္ထားတဲ့ တဲႀကီးထဲဝင္ၿပီး တတိယေျမာက္ အတန္းမွာ ထိုင္လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ အခမ္းအနားစ ေရာ ဆိုပါေတာ့ ၊ နယ္က ၿမိဳ႕နယ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ တေယာက္စီ မိတ္ဆက္ၾကတယ္။ ရင္ထဲမွာစြဲေနတဲ့ စကားေလး ေတြထဲမွာေတာ့ အရင္ဆံုးသတိရတာ မ်ိဳးေမာင္ေမာင္ ေျပာတဲ့စကား၊ လူပံုစံက တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္၊ ကြမ္းႀကိဳက္လြန္းတဲ့ မံုရြာသားပီပီ ပါးစပ္တခုလံုး ကြမ္းေသြးေတြရဲလို႔၊ သူက “က်ေနာ္ မိုးသီးဇြန္ လဲ မသိဘူး၊ မင္းကိုႏုိင္လဲ မသိဘူး၊ က်ေနာ္ သိတာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြပဲ၊ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အနာဂါတ္အတြက္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ ေခတ္အဆက္ဆက္ က တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့တယ္၊ အခုလဲ တိုက္မွာပဲ၊ က်ေနာ့္မွာ ဘယ္သူေခါင္းေဆာင္တယ္ဆိုတာ အဓိကမဟုတ္ဘူး ဘယ္သူပဲ လုပ္လုပ္ ျမန္မာျပည္သူေတြ ေကာင္းစားမယ္ဆိုရင္ ႀကိဳက္တဲ့တာဝန္ေပး၊ ေက်ႁပြန္ေအာင္လုပ္မွာပဲ” တဲ့။
ေနာက္တေယာက္က ေရႊဘိုသား (နာမည္ရင္းမမွတ္မိေတာ့တာ ခြင့္လႊတ္ပါ)၊ သူကလဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈအျပည့္ ႏွင့္ ထလာတယ္။ အညာသားပီပီ ခပ္ညိဳညိဳ အသားအေရႏွင့္ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ကေတာ့ ခပ္ေသးေသး၊ သူက “မိုးသီး ဇြန္ ဘယ္မွာလဲ။ မိုးသီးဇြန္ ကိုေတြ႔ခ်င္လို႔၊ သူနဲ႔သူ႔အဖြဲ႔ ဘာဆက္လုပ္မလဲ သိခ်င္လို႔ ရန္ကုန္ကို မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ဆင္း လာခဲ့ရတာ၊ အခုသူမရွိေတာ့ဘူးဆို၊ သူမရွိလဲ ဆက္လုပ္ၾကပါ၊ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဒီညီလာခံက ေပးတဲ့တာဝန္ကိုယူၿပီး ဆက္လုပ္မွာပဲ၊ ရဲေဘာ္တို႔ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ညႇိႏႈိင္းပါ၊ ေဆြးေႏြးပါ၊ လုပ္ငန္းစဥ္ခ်ပါ၊ က်ေနာ္ အဆင္သင့္ရွိပါတယ္” တဲ့။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ့ေနာက္က ထိုင္ေနတဲ့ မဥမၼာက လွမ္းေျပာတယ္ “အကိုေရ ၊ အညာသားႀကီးလဲ ျပတ္တယ္ေနာ္”။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္က “သူ႔ကို ေရႊဘိုသားဆိုေတာ့ ေအာင္ေဇယ်လို႔ နာမည္ေပးရေအာင္၊ ဥကၠ႒တင္လိုက္ရင္ မေကာင္းဘူးလား ေဟ့၊ ရန္ကုန္က ဥကၠ႒မလုပ္ဘဲ နယ္ကို ဦးစားေပးလိုက္ရင္ ညီညြတ္မႈလဲ အားေကာင္းသြားမယ္”၊ အဲဒီကေန႔ ‘ေအာင္ ေဇယ် ေဟ့’၊ ‘ေအာင္ေဇယ် တဲ့ေနာ္’ ဆိုတဲ့စကားေတြ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ ပ်ံ႕သြားတယ္။ တကယ္လည္း မဲေပးၿပီးေရြးလုိက္ ေတာ့ သူပဲ လူေဘာင္သစ္ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ ဥကၠ႒ျဖစ္သြားတယ္။ ၁၉၈၉ ဇြန္လေနာက္ဆုံးပတ္ လူ႔ေဘာင္သစ္ ဒီမုိက ရက္တစ္ပါတီ ဌာနခ်ဳပ္ (အေနာ္ရထာလမ္း) မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔အတူ အာဏာဖီဆန္ေရး တရားပြဲလုပ္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ “ေမာင္းျပန္ကုိ ေဒါင္းအလံႏွင့္ တုိက္မယ္” ဆုိတဲ့ စကားတခြန္း “တြင္”က်န္ခဲ့တယ္။
ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ဗမာေတြအထဲမွာ ရွည္တယ္ဆုိေလာက္တဲ့ အရပ္နဲ႔ ခပ္ပိန္ပိန္၊ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ မ်က္ႏွာ ေပါက္ရိွတဲ့ ခရမ္းၿမိဳ႕နယ္သား ကုိျမင့္ေဇာ္ (၁၉၉၇ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၅ ရက္ေန႔ ထုိင္းျမန္မာ နယ္စပ္တေနရာမွာ ကြယ္လြန္) ေျပာတယ္၊ သူက “ရန္ကုန္က ဗကသ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ကုိ ႀကိဳက္လို႔၊ ပါတီရဲ႕မူကုိ ႀကိဳက္လုိ႔၊ ဝင္လုပ္ေနတာပါ၊ မုိးသီးဇြန္ ရိွတာ မရိွတာ အဓိက မက်ပါဘူး၊ အဓိကက်တာက က်ေနာ္တုိ႔ အလုပ္ဆက္လုပ္ၾကဖုိ႔ပဲ၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕ လုပ္ႏိုင္စြမ္းကုိ ျပဖုိ႔ပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ စည္းစည္းလုံးလုံးနဲ႔ အားသြန္ခြန္စုိက္ လုပ္ ၾကပါ၊ လုပ္မယ္လုိ႔လည္း ယုံၾကည္ပါတယ္” ဆုိၿပီး ျပန္ထုိင္သြားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူလည္း ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ဂ်ဴလုိင္လ ၁၇ ရက္ေန႔ ႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာ အထူးအစည္းအေဝးမွာ ပါတီဥကၠ႒ တာဝန္ကုိယူၿပီး ကြယ္လြန္ခ်ိန္အထိ မဆုတ္မနစ္ လုပ္ သြားခဲ့ပါတယ္။
သူၿပီး ေနာက္တေယာက္ ထလာျပန္ပါတယ္။ မေကြးက ကုိသက္ေဇာ္။ သူက ပုိၿပီးျပတ္တယ္ “ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေတြ ဘာလုိ႔ပါတီေထာင္တာလဲ သိသိခ်င္း မေက်နပ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ပါတီဟာ အာဏာယူဖုိ႔ မဟုတ္ဘူး၊ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ဖုိ႔မဟုတ္ဘူး တကယ္လုပ္မယ့္လူေတြ အဖြဲ႔အစည္းေတြကုိ ဝန္းရံေပးဖုိ႔ ကူညီဖုိ႔ဆုိလုိ႔ သိပ္ႀကိဳက္သြားတယ္၊ ေက်နပ္ တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ လာခဲ့တာပဲ၊ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိင္းျပည္အတြက္ တကယ္လုပ္မလား၊ က်ေနာ္ထမ္းတင္မယ္”
ကုိတင္ဦး (သကၤန္းကၽြန္း) က က်ေနာ့ကုိ လွမ္းေျပာတယ္၊ “အစ္ကုိေရ ေျမလတ္သား အာဇာနည္ တေယာက္ေတာ့ ေပၚ လာျပန္ၿပီ” အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္သူလဲေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိေတာ့ဘူး။ သူက အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ “မေကြးမွာ ဗကသ ေခါင္းေဆာင္ ကုိဗဟိန္းက ျမင္းခြာသံ တခ်က္ေပါက္ရင္ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္သြားမယ္္ဆုိတဲ့ သမုိင္းဝင္စကား ေျပာသြား တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကုိ ဗဟိန္းေအာင္လုိ႔ နာမည္ေျပာင္းရင္ ေကာင္းမယ္” ဆုိလုိက္ေတာ့ ဗဟိန္းေအာင္ရယ္လုိ႔ အမည္ တြင္သြားၿပီး ညီလာခံမွာ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ အေရြးခံရပါတယ္။ အခုေတာ့ ႏွစ္ရွည္ ေထာင္ဒဏ္ က်ခံေနရ ဆဲပါ။
ဒါေတြ ေရးျပေနတာ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္သြားေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီကေန႔ ျပည္တြင္းမွာ ႏုိင္ငံေရး မုိးေလဝသ အေျခ အေန ေကာင္းစျပဳေနတာ ျမင္ရတဲ့အတြက္ လူငယ္ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ အမ်ားႀကီး ေပၚထြက္ေစခ်င္လုိ႔ပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ ေခတ္တုန္းက “ႏုိင္ငံေရး နာဂစ္မုန္တုိင္း” ေၾကာင့္ အလဲလဲအကြဲကြဲႏွင့္ စုတ္ျပတ္သတ္ေအာင္ ဖိႏွိပ္ခံေနရတာေတာင္ လူငယ္ေတြရဲ႕ အားမာန္နဲ႔ ႏုိင္ငံ့သမုိင္းေၾကာင္း တေနရာမွာ ပါဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ကုိေဇယ်ာေသာ္” အက်ဥ္း သား ဘဝက ျပန္လြတ္လာၿပီးတာနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးလုပ္မယ္၊ “ကုိရသ” ကလည္း ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဝင္ၿပိဳင္မယ္ဆုိလုိ႔ ဒီစာကုိ ေရးျဖစ္တာပါ။
“ေလးစားပါတယ္ ကုိေဇယ်ာေသာ္ ” ၊ “ ႀကိဳဆုိပါတယ္ ကုိရသ ”၊ သူတုိ႔လုိပဲ အသစ္အသစ္ေသာ လူငယ္ ႏုိင္ငံေရးသမား မ်ားကုိ လွဳိက္လွဲစြာ ႀကိဳဆုိလွ်က္..။
သန္႔စင္ေအာင္ (ရန္ကင္း)
၄-၁၂-၂၀၁၁
ပန္းခ်ီ .. စစ္ၿငိမ္းေအး
source by :ေန႔သစ္
No comments:
Post a Comment
လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ေရးသားခြင့္ရွိပါသည္။ အမ်ားသူငါဖတ္ရန္မသင့္ေသာ ရုိင္းျပေသာစကားလံုးမ်ား သံုးစြဲပါက ဖ်က္ျခင္းခံရပါမည္။
ေ၀ဖန္ေရးနွင့္ အၾကံေပးျခင္းမ်ားကို လိႈက္လွဲစြာၾကိဳဆိုရလ်က္။
ေလးစားစြာျဖင့္
ေအးနႏၵာေအာင္