" ရင္နာတယ္ေအ "

အလုုပ္မ်ားေနလိုု႔ face bookမဝင္ဘူးလို႔ ဆံုုးျဖတ္ထားေပမယ့္ ျပည္ပက မိတ္ေဆြက miss callေပးျပီး၊ ဖဘထဲမွာ messageပို႔ထားတယ္။ ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ဝင္ၾကည့္ပါလို႔ ဖုုန္းထဲမွာပါ SMS ထားခဲ့လို႔ ဒီဖဘၾကီးထဲ ဝင္ရျပန္တယ္။

ဝင္မိျပီဆိုုေတာ့လည္း သိတယ္မဟုုတ္လား။ ဂ်ပန္နက္ေလ။ lap topေပၚက ၂လက္မပတ္လည္ ေလးေထာင့္ကြက္ေလးကိုု လက္ေခ်ာင္းကေလးနဲ႔ တခ်က္ေလာက္ အသာပြတ္ဆြဲလိုုက္ရင္ ပို႔စ္၁၀ခုုေလာက္က ဖလန္းဖလန္းနဲ႔ကို ေျပးသြားတာ။

ဒီေတာ့လည္း မိနစ္ပိုုင္းေလးအတြင္းမွာ ပိုု႔စ္အစံုအလင္ကို သရဏဂံုတင္စရာမလိုဘဲ ျမင္ရေတြ႔ရဖတ္ရတယ္ ဆိုပါေတာ့။

မေျပာခ်င္လို႔ၾကည့္ေနတာၾကာျပီ လို႔ေျပာရင္ ေမခလာသီခ်င္းလို႔မထင္ပါနဲ႔။ တကယ္ပါ။ အခုတေလာ ၾကားေနရတဲ့ သတင္းေတြက သိပ္ေတာ့ မမိုက္ဘူး။

အခုဆိုရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ျမန္မာဟာ ဂ်ပန္မွာ ေပၚျပဴလာပဲ။ ျမန္းမာဂ်င္းနဲ႔ စူးခ်ည္စံဟာ ဂ်ပန္ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ဆူရွီနဲ႔ဆာေကးလို ေရပမ္းစားသေပါ့။

ဒီလိုအေျခအေနက်မွ စစ္အစိုုးရ အလုိေတာ္ရိ ကိုကိုငတိတို႔က သံရံုုးတံခါးၾကီး တကၽြီကၽြီဖြင့္ျပီး၊ က်ေနာ္တို႔ ျမန္းမာပါခင္ည၊ က်မတို႔ ျမန္းမာပါရွင့္ လုပ္ၾက၊ ဂ်ပန္အစိုးရကလည္း ဘာဘာဘာမွမသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ျပီး၊ ေယာေရာရွိကုလိုုက္ၾကတာမ်ား ျပီးခဲ့တဲ့ အပါတ္က ျမန္မာပြဲလုုပ္ေတာ့လည္း သံရံုုးက ျမန္းမာေတြနဲ႔ နိပြန္မာစတာေတြပဲ လံုုးၾက၊ ျပံဳးၾကေပါ့။ ဘုုမသိဘမသိ သြားမိတဲ့ ျမန္မာဒီမိုေတြချမာေတာ့ ငယ္လိုက္ရတဲ့ မ်က္ႏွာ၊ ပြဲကျပန္လာေတာ့ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုယ္ျပန္စမ္းရသတဲ့။ ေသးျပီးငယ္လြန္းလို႔ ေပ်ာက္မ်ားသြားပလားလို႔တဲ့ေလ။

အခုတခါ ဂ်ပန္က သာမန္ျမန္မာအေတာ္မ်ားမ်ား မသိလိုက္ရရွာတဲ့ အာစီယံပြဲမွာလည္း ဒင္းတို႔ပဲ။ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္ျပေနလိုက္ၾကတာ။ မသိရင္တာ့ မ်က္ရည္စက္စက္ထြက္မတတ္ကိုု ပီတိေတြယိုလို႔ေပါ့။ ခက္တာက ခ်စ္မိုးၾကီးက ကြက္က်ားမိုးျဖစ္ေနတာပဲ။
သူမ်ား ေပ်ာ္တာ မနာလိုလို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။

တကယ္ဆို ကိုယ္ကလည္း လူမတတ္ေပမယ့္ လက္ဖက္ထုပ္ေတာ့တတ္တယ္ဆိုရမလားပဲ အဲ့သည့္ပြဲသြားဖို႔ လက္မွတ္ရပါတယ္။ လက္မွတ္နဲ႔အတူ ၾကားရတဲ့ သတင္းက ေတာ္ရံုလူဆို ဝင္ခြင့္မရဆိုဘဲ။ အလိုေလး ဂုုဏ္ယူရမွာလား ကိုကိုရယ္။ ပ်ဳိပ်ဳိကေတာ့ကြယ္ လူၾကားထဲက လူပဲ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ တုံ႕ကင္းမျဖစ္ခ်င္ေနပါ။ သမၼန္ေလာက္ေနာက္ပဲ ေက်နပ္ပါတယ္။ အာ့လို ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတြးျပီး ကိုယ့္ယုံၾကည္ခ်က္ အပ်က္မခံႏိုင္တာမို႔ မသြားဘူးဗ်ဳိ႕။

တကယ္ဆို ယေန႔ဒီလို အေျခအေနျဖစ္ေအာင္ အဓိကေခါင္းေဆာင္မင္းသမီးက ေဒၚစု။ 
မိခင္အဖမ္းခံရျပီး ပေထြးႏွိပ္စက္ခန္းမွာ ငရဲခံသားသမီးေတြက ျမန္မာျပည္ ျပည္သူလူထု။
ျခင္းထဲကၾကက္ အေမႊးကၽြတ္ခံ၊ အေရျပားအလန္ခံျပီး တိုးထြက္သလို၊ ကြန္ထဲကငါး တအားခုန္လို႔ လြတ္ေျမာက္သလို လြတ္ေျမာက္ခဲ့သူေတြက ျပည္ပကေန ညာသံေပး၊ ျပည္တြင္းက ျပည္သူလူထုက အသက္ေသြးစေတးျပီး အခုလို ျဖစ္ခဲ့ခါမွ အဘကိုုယ္ရံေတာ္ေတြက လက္နက္ေလးေဘးခ် အပံုုခြ အသားယူတယ္။ ဇါတ္ကေတာ့ နာတယ္ဟယ္။

အခုဆိုရင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အစြမ္းေၾကာင့္ ျမန္မာကို ကမာၻက သိလာျပီ။ တိုုင္းျပည္ေတြ တန္းစီခ်ေရးရင္ေတာ့ ေနာက္ပိတ္ဆံုးကပါ ဆိုေပမယ့္လည္း တန္းစီစာရင္းထဲေတာ့ ပါခဲ့ျပီေလ။ အရင္အႏွစ္ ၅၀ေလာက္ ကမာၻ႔အျပင္က ျမန္မာ၊ အပယ္ခံျမန္မာ၊ အႏွိမ္ခံျမန္မာ၊ စာရင္းေပ်ာက္ျမန္မာေတာ့ မဟုုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။

အဲ့သည့္လို အစြမ္းရွိသူကို အတင္းအက်ဥ္းခ်ထားခဲ့တာက ဘယ္သူေတြလဲ။ သူ႔ကို ယံုၾကည္စြာနဲ႔ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အသံေတြနဲ႔၊ ထန္ေတြနဲ႔၊ မာန္ေတြနဲ႔၊ ဘဝေတြနဲ႔ ကိုယ္ႏိုင္သေလာက္ေတြ ေပးဆပ္ျပီး လြတ္ေျမာက္ဖို႔ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ တိုက္ခဲ့တာက ဘယ္သူေတြလဲ။

ဂ်ပန္က ျမန္မာ့အေရးနဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ ေျပာၾကေၾကးဆို ဂ်ပန္က ဒို႔မ်ား အကိုၾကီး၊ အမၾကီးမ်ားက ဦးစီးလို႔ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္၂၀ေလာက္ကတည္းက ျမန္မာႏိုုင္ငံမွာ ဝင္လိုုက္ထြက္လိုက္ျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာ့ဒီမိုုကေရစီေခါင္းေဆာင္မ်ား လြတ္ေျမာက္ေရးကို ဂ်ပန္က ျမန္မာသံရံုုးေရွ႔သြားေအာ္ေတာ့ ဆႏၵျပသူတေယာက္စီကို ဂ်ပန္ရဲ (၅)ေယာက္ေလာက္စီက ဝိုုင္းဖမ္းခ်ဳပ္ခ်ီမျပီး သံရံုုးနားက ျခံဳပုုတ္ေတြထဲကို ပစၥည္းတခုပစ္ခ်သလို ပစ္ခ်ခဲ့ၾကတာ။

အဲ့လိုအေျခအေနေတြကို အံတုုျပီး လုပ္ႏိုင္သေလာက္လုပ္ခဲ့ၾကလို႔ ကိုယ္တို႔ေခတ္က်ေတာ့ သံရံုုးေရွ႕မွာ သြားေအာ္ခြင့္ရခဲ့တာ။ သံရံုုးက စစ္အစိုးရေက်းကၽြန္ေတြ (အခုေတာ့ ျမန္းမာေတြေပါ့ေနာ္)ကိုု ဆန္႔က်င္ခြင့္ရခဲ့တာ။

ဂ်ပန္မွာ ျမန္မာတေယာက္ဟာ တစ္နာရီကို ၾကမ္းခင္းေစ်း ယန္း( ၉ ၀၀) ေလာက္ေတာ့ တန္တယ္။ ဗမာေငြနဲ႔ဆို တစ္နာရီ ၉ ေထာင္က်ပ္ေပါ့။ သူတိုု႔ေတြဟာ ဂ်ပန္မွာ ေနထိုုင္ခြင့္ရျပီးမွ၊ ကိုယ့္ထမင္းကိုုယ္စား၊ တနာရီ ၉ ေထာင္ အသာကဲ့ယူလို႔ ရပါရက္နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလႊတ္ေပး၊ ကိုမင္းကိုႏိုင္ကို လႊတ္ေပး၊ ဘုန္းဘုန္းေတြကို မထိနဲ႔၊ ျပည္သူကိုုမထိနဲ႔ စသျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေအာ္ခဲ့ၾကတာ။

ေနာက္ပိုင္း ဂ်ပန္မွာ ေနထိုုင္ခြင့္လိုခ်င္လို႔ ေအာ္တဲ့သူေတြ မ်ားလာေတာ့ သူတို႔ေတြပါ နာမည္ပ်က္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ကိုယ့္ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ရပ္တည္ေနသူေတြ ဂ်ပန္မွာ အမ်ားၾကီးရွိသလို၊ ကၽြဲကူးေရပါသေဘာမ်ဳိးနဲ႔ ေနထိုုင္ခြင့္ရသြားတဲ့အထိလည္း တိုုင္းျပည္အေရးကိုု ကိုယ့္မိသားစုုအေရးလို သေဘာထားျပီး၊ အခ်ိန္ကုန္ခံ၊ ေငြကုန္ခံ လုပ္ေနတဲ့သူေတြလည္း တပံုၾကီးရွိတယ္။

ေနထိုင္ခြင့္မရခင္က ဖင္က လိပ္ေခါင္းထြက္ေအာင္ ေအာ္ျပီး၊ ေနထိုင္ခြင့္လည္းရသြားေရာ တရိစာၦန္လိပ္ရဲ႕ ေခါင္းလို အခြံထဲက ျပန္မထြက္ေတာ့ဘဲ ေပ်ာက္သြားတဲ့ သူေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါပဲ။ အဲ့လို လူေတြကေတာ့ ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္ ရွက္တတ္ရင္ ထမင္းေတာင္ စားဝင္မယ္မထင္ဘူး။ ရြံစရာပါ။ သူတို႔ေတြေၾကာင့္ တကယ္ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ရပ္တည္သူေတြပါ အေျပာခံရတယ္။

ျပည္ပမွာက ကိုုယ္စိတ္ႏွလံုုးသံုုးပါးစလံုုးႏွစ္ျပီး တကယ္အမ်ဳိးခ်စ္ေနသူမ်ားရွိေနသလို၊ တိုင္းျပည္အဆူျပျပီး ေဒၚလာျခဴခ် ေနသူေတြလည္း ရွိတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဆဲခံရရင္ေတာ့ ျပည္ပမွာေနသူေတြလို႔ အကုန္လံုးသိမ္းၾကံဳးျပီး အဆဲခံရတယ္။

ထားပါေတာ့ေလ။ ေျပာခ်င္တာက အဲ့ဒါ မဟုတ္ဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္ေျမာက္လာရင္ ဒီလိုအေျခေန ျဖစ္လာမယ္ဆိုတာကို ယံုုၾကည္လို႔ ေအာ္ခဲ့၊ ေလွာ္ခဲ့ ၾကသူေတြက အခုၾကေတာ့ လူၾကမ္းေတြေပါ့။

ဂ်ပန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ေပးဖို႔ သံရံုးေရွ႕က မိုုးရြာထဲမွာ၊ 
သံရံုးေရွ႕က ေနပူထဲမွာ၊ သံရံုးေရွ႕က ႏွင္းေတာထဲမွာ၊ သံရံုုးေရွ႕က ရဲေတြရဲ႕ အတားအဆီးေတြၾကားမွာ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတုုန္းက ေဒၚစုကို မလိုတမာမုန္းတီးမႈေတြနဲ႔ မလြတ္ေျမာက္ေစခ်င္ခဲ့သူေတြ၊ အခုခ်ိန္ထိလည္း ဟန္ေဆာင္အျပံဳးေအာက္က မလုိမုန္းတီးမႈေတြနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို တိုုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္မျဖစ္ေစခ်င္သူေတြဟာ ဒီသံရံုးထဲက အခု ျမန္းမာဂ်င္း ဆိုသူေတြပဲဆိုတာကိုေတာ့ စဥ္းစားတတ္သူတိုင္း သိၾကမွာပါေလ။
 ေတြးမိတိုင္းေတာ့ ရင္နာတယ္ေအ။

နႏၵာ