တေန႕ေသာ္ စာေရးသူ၏သူငယ္ခ်င္းက သူ၏ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ " ေအာင္ဆန္း" ကို ေတြ႔ရေအာင္စာေရးသူအား တကၠသိုလ္ သမဂၢ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္သို႔ ေခၚေလ၏။ ရွဴ႕ေလာ့။ ဤသူကား ေအာင္ဆန္းပင္တည္း။
ပါးရိုးေငါေငါ၊ ေမးရိုးခိုင္ခိုင္၊မ်က္ေမွာင္ကုပ္ကုပ္၊ဆံပင္စုတ္ဖြား၊ ႐ႈကားသိုးသိုး၊
ေအာင္ဆန္းေနေသာအခန္းသည္ တကၠသိုလ္ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ ေနာက္ဆြယ္ အခန္းျဖစ္သည္။
ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ႏွင့္ နီးလြန္းအားၾကီးေသာေၾကာင့္ သူ၏ ဆံပင္ရွည္ေနျခင္း ျဖစ္ဟန္တူသည္။
သူ႔ဆံပင္သည္ ဆီနဲ႔ဘီးကို ေတြ႔ဖူးဟန္မတူ။
မသကာ ေတြ႔ဖူးသည္ဟု ဆိုဦးေတာ့ ေနာက္ဆံုးေတြ႔ရေသာ အခ်ိန္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ အသေခ်ၤယ ႏွစ္ကပ္သံုးကပ္ေလာက္က ျဖစ္တန္ရာ၏။
သူ၏ မျပံဳးမရယ္၊ ျမံဳစိစိ အမူအယာႏွင့္ ႐ႈသိုးသိုးအၾကည့္ေနာက္မွာ မေနာက္ဘဲ ၾကည္ေသာဓါတ္တခု ရွိလိမ့္မည္ဟု အကဲခတ္မိ၏။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment
လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ေရးသားခြင့္ရွိပါသည္။ အမ်ားသူငါဖတ္ရန္မသင့္ေသာ ရုိင္းျပေသာစကားလံုးမ်ား သံုးစြဲပါက ဖ်က္ျခင္းခံရပါမည္။
ေ၀ဖန္ေရးနွင့္ အၾကံေပးျခင္းမ်ားကို လိႈက္လွဲစြာၾကိဳဆိုရလ်က္။
ေလးစားစြာျဖင့္
ေအးနႏၵာေအာင္