ဖ်ာခင္းတဲ့ ဇာတ္လမ္း တစ္ခု

ျပည္နယ္နဲ႔ တုိင္းေဒသႀကီး အသီးသီးမွာ ေျမလြတ္ ေျမ႐ိုင္းေတြ ေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ ေဒၚလာေငြ သန္းခ်ီ ရွာေပးႏုိင္မယ့္ ကၽြန္းသစ္ေတြ၊ ရာဘာေတြ စုိက္ၾကမယ္ေပါ့။ တကယ့္ကို ေလးစား အထင္ႀကီးခ်င္ စရာပါ။ အရင္ အစုိးရ လက္ထက္က ေဒသ အာဏာပိုင္ေတြ အဆင့္ဆင့္ရဲ႕ ေထာက္ခံခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ သစ္ေတာေရးရာ ၀န္ႀကီးဌာနက ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေျမလြတ္ေျမ႐ိုင္း လုပ္ပိုင္ခြင့္ စာခ်ဳပ္ေတြ ခ်ဳပ္ၾကတာေပါ့။ ႏုိင္ငံေတာ္ကို သက္ဆုိင္ရာ ကုမ္ၸဏီက ေပးသြင္းရတဲ့ အခြန္ေငြကိုလည္း ၾကည့္ၾကပါဦး။ ေျမလြတ္ေျမ႐ိုင္း တစ္ဧကကို တစ္ႏွစ္ က်ပ္ ၅၀၀ တဲ့။ အေပါစား အခ်ိဳရည္ ၁ ပုလင္းစာ တန္ဖိုး ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ အင္အားႀကီးမားၿပီး ေပါက္ေရာက္တဲ့ ကုမ္ၸဏီႀကီးေတြက ဖ်ာ၀င္ခင္း လုိက္ၾကတာေပါ့။ သာမန္ ႏုိင္ငံသား ေတြရဲ႕ ကုမ္ၸဏီေတြက မရၾကရွာပါဘူး။ ႏုိင္ငံသား ေတြလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ မသိလိုက္ဘူး။

အစိုးရပုိင္းနဲ႔ အကၽြမ္းတ၀င္ရွိတဲ့ ကုမ္ၸဏီႀကီးေတြက ေျမဧက သိန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ယူထား လိုက္ၾကပါတယ္။ ယူထားၿပီးေတာ့ သူတုိ႔က ဘာေတြ ဆက္လုပ္ၾကသလဲ။ ေလ့လာ ၾကည့္ၾကရေအာင္။

ပထမဆံုး ေျမရွင္းတယ္ဆိုၿပီး ယူထားတဲ့ ေျမလြတ္ေျမ႐ိုင္း ေတြေပၚမွာ ေပါက္ေရာက္ေနတဲ့ သစ္ပင္ေတြကို ခုတ္လိုက္ပါတယ္။ သစ္ညံ့ သစ္ဖ်င္းေတြေပါ့။ ၿပီးေတာ့ တရားမ၀င္ ရယူထားတဲ့ သစ္အေကာင္းစားနဲ႔ အလဲအလွယ္ လုပ္ၿပီး သက္ဆုိင္ရာကို တင္ျပတယ္။ ဒီေျမကြက္ကို ရွင္းလိုက္တဲ့အခါမွာ ဒီသစ္ေတြခုတ္လို႔ ရပါတယ္ဆုိၿပီး တရား၀င္ေအာင္ လုပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ေျမရွင္းတဲ့ေနရာက ထြက္တဲ့ သစ္ေတြပါဆိုၿပီး ႏိုင္ငံျခားအထိ Export လုပ္လိုက္ၾကတယ္။ အမွန္တကယ္ အစိုးရကို ေပးရတဲ့ အခြန္ကေတာ့ တစ္ႏွစ္ တစ္ဧက ကို အခ်ိဳရည္ တစ္ပုလင္းစာပါပဲ။ သိပ္ကို လွပတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုေပါ့။

ႀကိဳတင္ ဖ်ာခင္းၿပီး ယူထားတဲ့ ဧက သိန္းေသာင္းေတြအနက္ ဆယ္ဂဏန္း၊ ရာဂဏန္းေလာက္ကို သစ္ပင္ စိုက္ျပ လိုက္ပါတယ္။ စိုက္တဲ့ ေနရာကိုလည္း လူသူ အေတြ႕မ်ားမယ့္ ေနရာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေရြးခ်ယ္ ထားပါတယ္။ လမ္းေဘး ၀ဲယာကို ပုိၿပီး စုိက္ျပတယ္။ ဆိုင္းဘုတ္ေတြ ေထာင္ၿပီး show ျပတယ္။

ဘယ္သူက မွလည္း မစစ္ေဆးဘူးေလ။ စစ္ေဆးမယ့္ လူေတြဆီကိုလည္း ႀကိဳတင္ ၀င္ထားၿပီး ၿပီကိုး။

တကယ္ေတာ့ ႏုိင္ငံသား အားလံုးရဲ႕ ပိုင္ဆုိင္ရာ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုကို လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ထံသို႔ မင္းလုပ္ခ်င္ ရင္လုပ္ေတာ့ ဆုိၿပီး ေပးထားလုိက္သလိုပါပဲ။ Proposal ထဲမွာေတာ့ ဘယ္ႏွႏွစ္အတြင္း ဧက ဘယ္ေလာက္ စိုက္ရမယ္၊ ဘာအမ်ိဳးအစား သစ္ပင္ေတြ စိုက္ရမယ္ဆိုၿပီး ဩန္ၾကားထားတာပါ။

အခုလို ပြင့္လင္းလာခါစ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး အခင္းအက်င္းမွာ ႏိုင္ငံျခားက ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြလာေတာ့ လုပ္စရာ၊ ေပးစရာ ေျမက မရွိေတာ့ဘူး။ စိုက္စရာ ေျမလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ တကယ္ စီးပြားေရး လုပ္ခ်င္လို႔လာတဲ့ ကုမ္ၸဏီေတြက အလုပ္လုပ္ခ်င္ရင္ သူတုိ႔ကို ပါမစ္ေၾကး ေဒၚလာသန္းခ်ီ ေပးပါေတာ့လို႔ အဓိပ္ၸာယ္ ေဆာင္ေနပါတယ္။ ဒီအတုိင္းဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံကို ဘယ္သူက ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမွာလဲဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကိုေတာ့ တိတိက်က် ေျဖဆုိေပးႏုိင္မယ့္သူ မရွိေသးပါဘူး။

ျပည္တြင္းက တိုင္းရင္းသား လုပ္ငန္းရွင္ေတြကို အစိုးရက စီးပြားေရး ယွဥ္ၿပိဳင္ႏုိင္စြမ္းရွိေအာင္ အားေပးရမယ္ဆုိတဲ့ မူ၀ါဒရွိေပမယ့္ တုိင္းရင္းသား လုပ္ငန္းရွင္ေတြက ဂုဏ္သိက္ၡာရွိဖို႔ လိုပါမယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ႏိုင္ငံနဲ႔ လူမ်ိဳးကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖို႔ လိုပါမယ္။ အခုေတာ့ ဥပေဒကို လွည့္စားၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ ဥစၥာဓနကို ပိုၿပီး တုိးတက္လာဖို႔ သက္သက္ကိုပဲ ႀကိဳးစားေနၾကတာကို ၾကည့္ရင္း ရင္နာရပါတယ္။

ေနာက္ တစ္ႏွစ္အတြင္း တရားမွ်တတဲ့ စီးပြားေရး ဒီမုိကေရစီကုိ မေဖာ္ေဆာင္ ႏို္င္ရင္ ႏိုင္ငံတကာက အယံုအၾကည္မဲ့ သြားမွာ က်ိန္းေသပါပဲ။ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ေတြဟာလည္း အေျခခံ အေဆာက္အအံုေတြ ေကာင္းလာတဲ့ ဗီယက္နမ္၊ ကေမၻာ ဒီယားေတြဆီ ဦးလွည့္သြားၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တုိင္းျပည္ကပုိင္တဲ့ ေျမေနရာေတြကို ဖ်ာခင္းၿပီး ေစာင့္ေနၾကတဲ့ အခြင့္အေရး သမားေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံသား ေတြရဲ႕ ပခံုးထက္က နတ္ဆိုးေတြအျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ ညႊန္းဆိုလိုက္ခ်င္ပါတယ္။

ေဇာ္သက္ေထြး
(ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၂၊ အမွတ္-၁၀၂၊ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္ ၁၂)
သတင္းရင္းျမစ္ကို facebook စာမ်က္ႏွာကေန ကူးယူခဲတာပါ။

ႏိုင္ငံသားတို႔ ပခံုးထက္က နတ္ဆိုးမ်ား-၂ ဆက္ဖတ္လူသူမ်ား....
https://www.facebook.com/notes/%E1%80%BB%E1%80%95%E1%80%8A%E1%80%B9%E1%80%9E%E1%80%B0%E1%82%94%E1%80%B1%E1%80%81%E1%80%90%E1%80%B9/%E1%82%8F%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%84%E1%80%B6%E1%80%9E%E1%80%AC%E1%80%B8%E1%80%90%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%82%94-%E1%80%95%E1%80%81%E1%80%B6%E1%80%AF%E1%80%B8%E1%80%91%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%80-%E1%80%94%E1%80%90%E1%80%B9%E1%80%86%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%B8%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%AC%E1%80%B8-%E1%81%82-%E1%80%B1%E1%80%87%E1%80%AC%E1%80%B9%E1%80%9E%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%B1%E1%80%91%E1%80%BC%E1%80%B8/457817680909994