ငါ့ညီေျပာင္း၀င္း၊ ေမာင္သစ္ဆင္း
သင္းတုိ႔စိတ္ေျပာင္း၊ တို႔လည္းေျပာင္း၏
မေကာင္းအစ၊ ေႏွာင္းမလွ
အေၾကာင္းျပၾက၊ တေပါင္းလ
ကေဇာင္းကထ၊ ခေတာင္းမ။
ထိုသတင္းေၾကာင့္
ၿမိဳ႕တြင္းတပ္စြဲ၊ နိပြန္ရဲတို႔
ၿမိဳ႕ထဲသူ႔တပ္၊ ၿမိဳ႕ကိုပတ္၏
လွံစြပ္ေနေရာင္၊ တေျပာင္ေျပာင္ႏွင့္
အာေပါင္အာရင္း၊ အသံျပင္းႏွင့္
နင္းမွႏွိမ္မွ၊ စစ္မာန္ျပ၏။
“အာရွလူငယ္၊ လူမမယ္တို႔
အံ့ဖြယ္ေနနီ၊ တုိ႔စစ္သည္ကို
ရံုးရည္ဖက္ၿပိဳင္၊ ဘယ္ခံႏိုင္အ့ံ”
လွန္႔လည္းလွန္႔၏
မဟန္႔စေတာင္း၊ အဟန္႔ေကာင္းတို႔
ကေဇာင္းရြာဆီ၊ တိုက္မည္ခ်ီေသာ္
ၿမိဳ႕ေပၚက်န္ရွိ၊ မိရင္းဖရင္း
သားခ်င္းဘ၀၊ ၾကင္နာစတို႔
ညႇိဳးလ်မ်က္ႏွာ၊ မသာယာကို
ငါလည္းျမင္မိ၊ မခံခ်ိ။
တစ္ရက္ႏွစ္ရက္၊ သံုးေလးရက္တည့္
ငါးရက္ကကၽြံ၊ ေျခာက္ရက္လြန္တည့္
နိပြန္တပ္ေခါက္၊ ျပန္မေရာက္ခဲ့
ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္၊ ဆယ္ရက္လြန္လည္း
နိပြန္ေျခရာ၊ တက္မလာခဲ့။
“ၾကားပါေလစ၊ အိုမမတို႔
မိုးက်လက္နက္၊ လူငယ့္လက္တြင္
စၾကာေနနီ၊ ကေဇာင္းဆီ၀ယ္
ခ်ီသမွ်ျမဳပ္၊ တပ္မရုတ္ဘဲ
အျပဳတ္ခံၾက၊ ဇာေနယ်” ဟု
ခ်ီးပစကား၊ ၾကားလိုက္ရေသာ္
ၿမိဳ႕ေတာ္တိုက်ိဳ၊ ၿမိဳ႕ထိုထိုက
အိုအိုမင္းမင္း၊ မိရင္းဖရင္း
သားခ်င္းကစ၊ အိမ္ရွင္မတုိ႔
ညႇိဳးလ်မ်က္ႏွာ၊ မသာယာကို
ငါ့မွာေတြးၾကည့္၊ ေၾကကြဲမိ။
ငါ့ညီေျပာင္၀င္း၊ ေမာင္သစ္ဆင္း
သင္းတို႔စိတ္၀ယ္၊ နယ္ခ်ဲ႔စိုးမိုး
မုဆိုးစင္စစ္၊ မျဖစ္ေစခ်င္
ငါတို႔တြင္လည္း၊ ဘ၀င္မက်
ဘ၀မေျပာင္၊ သားေကာင္စင္စစ္
မျဖစ္ေစလို၊ ကြင္းရလို၏။
ၾကာညိဳငါးခိုင္၊ အေမႊးတိုင္ႏွင့္
ညြတ္ယိုင္ဆုေျခြ၊ အမွ်ေ၀သည္
ေမြေတာ္တိဂံုရိပ္မွာတည္း။ ။
ဆရာေဇာ္ဂ်ီ
No comments:
Post a Comment
လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ေရးသားခြင့္ရွိပါသည္။ အမ်ားသူငါဖတ္ရန္မသင့္ေသာ ရုိင္းျပေသာစကားလံုးမ်ား သံုးစြဲပါက ဖ်က္ျခင္းခံရပါမည္။
ေ၀ဖန္ေရးနွင့္ အၾကံေပးျခင္းမ်ားကို လိႈက္လွဲစြာၾကိဳဆိုရလ်က္။
ေလးစားစြာျဖင့္
ေအးနႏၵာေအာင္