အေမလို႕ဆိုလိုက္ရင္ အားလံုးရဲ႕အေမစုကိုရည္ၫႊန္းတာလို႔ပဲ ထင္ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။
ဒီတစ္ခါ က်မဆိုလိုတဲ့အေမက က်မရဲ႕မိခင္ပါ။
လြန္ခဲ့တဲ့၃၃ႏွစ္ (၁၉၇၆ခုႏွစ္၊ႏိုဝင္ဘာလ၊၁၃ရက္)ည၁၂နာရီတိတိ အခ်ိန္မွာ က်မမိခင္ချမာ ေသလုမတတ္ဆိုး႐ြားျပင္းထန္လွေသာ ေဝဒနာမ်ားကိုက်ိတ္မွိတ္ခံစားရင္း က်မကိုလူ႕ေလာကထဲေရာက္ေအာင္ ေမြးဖြားေပးခဲ့ပါတယ္။
ဆိုႏိုင္ခက္ခဲတဲ့ညဥ္ ေမြးကတည္းကပါလာတဲ့ က်မဟာ မိခင္သက္႐ွိထင္႐ွား႐ွိစဥ္အခါက ကိုယ္က်င့္သိကၡာတရားနဲ႕ဆိုင္တဲ့ကိစၥ၊ပညာေရးကိစၥကလြဲလို႔ တျခားဘာကိုမွ မိခင္စိတ္တိုင္းက်ေအာင္ ျပဳမူေနထိုင္ျခင္း မ႐ွိခဲ့ပါဘူး။
အခုေတာ့အေမဆံုးသြားတာ ၁၁ႏွစ္႐ွိသြားပါျပီေလ။
အေမမ႐ွိေတာ့မွ အေမ့တန္ဖိုးကို နားလည္လာတယ္။
အေမ့စကား၊အေမ့တရားေတြကို အခုမွသေဘာေပါက္လာေတာ့တယ္။
ခပ္ညံ့ညံ့က်မဟာ ၃၃ႏွစ္ေရာက္မွ က်မပတ္ဝန္းက်င္က မိတ္ေဆြအတုနဲ႕မိတ္ေဆြအစစ္ေတြကို ခြဲျခားတတ္လာေတာ့တယ္ အေမ။
အေမျဖစ္ေစခ်င္သလို အသံုးဝင္တဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္လည္း ၾကိဳးစားေနပါတယ္ အေမ။
သမီးကေတာ့ ေမြးေန႔မွာ မမလို အေမ့ေက်းဇူးကို ကဗ်ာစပ္ျပီး မပူေဇာ္တတ္တာ ခြင့္လႊတ္ပါ။
အေမ့ေက်းဇူးေတြကို ဆင္ျခင္ေအာက္ေမ့ရင္း ဒီည အထူးကိုပဲ ႐ိုေသစြာ႐ွိခိုးဦးခ် ကန္ေတာ့ပါတယ္ အေမ။
ေအးနႏၵာေအာင္
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment
လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ေရးသားခြင့္ရွိပါသည္။ အမ်ားသူငါဖတ္ရန္မသင့္ေသာ ရုိင္းျပေသာစကားလံုးမ်ား သံုးစြဲပါက ဖ်က္ျခင္းခံရပါမည္။
ေ၀ဖန္ေရးနွင့္ အၾကံေပးျခင္းမ်ားကို လိႈက္လွဲစြာၾကိဳဆိုရလ်က္။
ေလးစားစြာျဖင့္
ေအးနႏၵာေအာင္